Bir hikâye düşünelim: Dört tavuk, bir kartal yuvasından büyük bir yumurta çalar. Kümese getirdiklerinde, bu yumurtanın büyük bir tavuğa ait olduğuna inanırlar. Zaman geçer, yumurta çatlar ve içinden simsiyah kanatlı, ilginç gagalı tuhaf bir tavuk çıkar. Herkes bu tuhaf tavuğa hayranlıkla bakar. Anne tavuk, bu yavruya nasıl yaşaması gerektiğini öğretmeye başlar.
Ancak, bu tuhaf tavuk büyüdükçe diğerlerinden farklı olduğunu fark eder. Bir gün gökyüzünde süzülen ihtişamlı bir kartal görür ve annesine sorar: “Anne, bu ne?” Anne tavuk cevap verir: “O bir kartal yavrum, kuşların padişahı. Ama sen onun gibi olamazsın, sen bir tavuksun.”
Bu genç kartal, ömrü boyunca kartalın ihtişamını izleyip iç geçirir. Ancak, hayatının sonunda bir tavuk gibi defnedilir. Oysa aslında o, bir kartaldı.
Bu hikâye bize neyi anlatıyor? Etienne de La Boétie’nin “Gönüllü Kulluk” kitabında dediği gibi: “Eğer iki kuşak köleleştirilirse, bundan sonra gelen kuşak özgürlüğü hiç tanımadığı için pişmanlık duymadan hizmet eder.”
Rüyadan Uyan ve Kanat Çırpmaya Başla!
Kaynak: Danismentoglu’nun Paylaşımı
